В данной статье сделан анализ существующих методов определения уровня загрязнения воздуха отходными газами на различных участках городских улиц, а также доступность измерительных приборов.
Данная статья написана в результате исследования на основе книги «Одоби таълим» («Этикет воспитания»), автором которой является ученый-просветитель Ризоуддин Фахриддин угли (XIX век). В статье рассказывается о причинах написания книги, о внимании к воспитанию и образованию на Востоке, а также усилиям наших предков в этом отношении. В статье изучаются произведенияя Ризоуддин Фахриддин угли об образовании и воспитании, особо подчёркивается среди них огромное значение и важность книги «Одоби таълим». Целью изучения произведения как литературного источника является охват его содержания. Особенно, отношение к науке, роль учителя в при этом, а также другие факторы которые лежат в ее основе. Кроме того, в статье указывается, что хотя и многие учёные вели исследования по данной теме, но автор сформулирвоал свой подход к этим вопросам. Кроме того, в статье отмечается широта тематики произведения, а также приводятся указания и советы учителям, в том числе, знания, талант и способность, умение быт мягкым, вежливым, а где-то гордым – всё это свое образно описывается в произведении. В соответствии с этим данное произведение является программой действий не только для учителей но и учащихся. В ней идёт речь также о приобретении знаний, к тому же о трудностях на этом пути, о серьёзных стремлениях и конечно же о результатах этих стремлений и о многом другом. Одним словом, можно подчеркнуть, что это произведение хотя было написано в 1902 году, и но в настоящее время не потеряло своей ценности. В целях более широкого ознокомления читателей с произведением цитируются некоторые отрывки из «Одоби таълим». Именно, эти отрывки сосредаточены на знаниях, на учителях и основной их смысл направлен на правила воспитания и образования.
Bu bildiri metninde Timur’un beşinci göbekten torunu olan Babür Şah’ın kızı Gülbeden Begüm’ün Hümayunnâme adlı eseri değerlendirmeye tabi tutulacaktır. Bilindiği üzere Timur dönemiyle başlayan ve daha sonra Timurlu hanedanına mensup olanlar tarafından devam ettirilen tarih, edebiyat, din, hat, yazı ve benzeri alanlarda eser yazma geleneği pek çok eserin ortaya çıkmasını sağlamıştır. Bunların en dikkat çekicilerinden birisi de Timurlu soyuna mensup olan Gülbeden Begüm’ün eseridir. Eser, Babür Şah’ın oğlu Hümayun’un (1530-1554) faaliyetleri ekseninde gelişen olayları konu edinmektedir. Burada öncelikle kısaca Timurlulardaki tarih yazım geleneğine değinilecektir. Hemen ardından Babür Şah ile başlayan ve diğer hanedan üyeleri döneminde de devam eden “vakıat, hatırat, vakayiname” yazma geleneğine temas edilecektir. Babür Şah’ın “Babürnâme” adlı eserinden sonra bu geleneği Gülbeden devam ettirmiştir. Aşağıda Gülbeden ve eseri hakkında bilgiler verilmiştir. Bildirinin asıl konusunu oluşturan Hümayunnâme ise hem içerisinde yazılı bulunan hususlar hem de tarih yazma geleneğinin usulleri açısından eleştirel bir bakışla ele alınmıştır. Eser, dönem gelişmelerini uzaktan veya yakından takip eden, dinleyen veya şahit olan bir kadının gözlemlerini barındırmaktadır. Eser, öznel değerlendirmeleri ve duyguları taşıdığı için dikkatli bir şekilde incelenmiştir. Çalışma, konunun rahat bir şekilde anlaşılmasını sağlamak için alt başlıklar halinde verilmiştir. Bu yönüyle özet, Annotation, giriş, alt başlıklar, sonuç ve kaynakça kısmından oluşmaktadır. Çalışmanın geniş bir şekilde ele alınması mümkün iken sınırlı sayfa aralığı içerisinde yazılması istenildiği için bazı hususlar çok kısa bir şekilde verilmiştir.
Qo‘qon adabiy muhiti shoirlari XIX asr oxiri – XX asr boshlarida turli janr va mavzularda ijod qilishgan. Bu davr ijodkorlari o‘zlarining betakror lirik asarlari bilan mumtoz adabiyotimiz xazinasini boyitdi. Husaynquli Sulaymonquli o‘g‘li Muhsiniy (1860-1917-yil) ham Qo‘qonda yashab ijod qilgan ana shunday iste’dodli shoirlardan biridir.
Mazkur maqolada Husaynquli Muhsiniy lirik merosi jamlangan devoni nashri va qo‘lyozma nusxalari tarkibiga kirgan she’rlari mavzu ko‘lamiga ko‘ra tasniflangan. Shoir she’rlari ishqiy, diniy-tasavvufiy, ma’rifatparvarlik, axloqiy-falsafiy va ijtimoiy mavzularda ekani aniqlanib, tahlil etilgan. Shuningdek, shoir she’riyatining janr xususiyatlari yuzasidan ham ilmiy-nazariy qarashlar bildirilgan. Mumtoz she’riyat an’analari shoir ijodida qanday davom ettirilgani va asarlarida davr ijtimoiy hayotidagi o‘zgarishlar qanchalik aks etgani tadqiq qilingan.